Ερωτικές και άλλες ιστορίες απ΄το ημερολόγιο της Lolita d' Amour...
'Ησουν πάντα εσύ...συνέχεια (2)
Παρίσι 1930...
Η Βαλερύ με μια αργή γεμάτη νόημα κίνηση, ανέβασε τη voilette της...
Προσπαθώντας να διακρίνει πιο καθαρά το πρόσωπο του.
Εκείνος...στεκόταν μπρός της..αμίλητος,σαν μια στιγμή, που ο χρόνος την κρατάει ακίνητη...σαν σταγόνα που έχει σταματήσει να κυλάει...πάνω στα τζάμια του άπειρου...
Τα βλέφαρα των ματιών του,είχαν μεταμορφωθεί σε πινέλα,προσπαθώντας να ζωγραφίσουν μέσα τους,αυτό το όμορφο πρόσωπο,που είχαν μπροστά τους,που αχνοφαίνονταν μέσα απ΄το δαντελένιο κάλυμμα.
Είχε μια μαγική λάμψη...ένα μυστήριο...μια αξεπέραστη γοητεία.
Τα κερασένια χείλη της..είχαν ανάψει μέσα του...ένα κολασμένο πάθος.
Φύξησε ένας δυνατός αέρας..και παρέσυρε τη βελούδινη ετόλ της Βαλερύ,στα λασπόνερα...αποκαλύπτοντας τις λευκές ωμοπλάτες της..που έμοιαζαν...να ανήκουν σε άγαλμα αρχαίας θεότητας.
Ο άγνωστος άνδρας την πλησίασε δειλά..δειλά...βυθίζοντας τη ματιά του..στις ίριδες των δικών της ματιών...
Η Βαλερύ...ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνά...όλο της το κορμί...
Έπειτα εκείνος...έβγαλε τη μαύρη καπαρντίνα που φορούσε και σκέπασε μ΄αυτή,τις μουσκεμένο πορσελάνινο κορμί της...
Δεν έλεγαν τίποτα...μοναχά τα μάτια τους ερωτοτροπούσαν ακατάπαυστα...
Οι ανάσες τους ...έσμιξαν σαν δυό φλόγες ...σ΄ένα αχόρταγο βαθύ και παθιασμένο φιλί...
Η έλξη που είχαν ο ένας για τον άλλον..ήταν ακατανίκητη...
Η μοίρα είχε ενώσει το μονοπάτι τους...(συνεχίζεται)
Παρίσι 1930...
Η Βαλερύ με μια αργή γεμάτη νόημα κίνηση, ανέβασε τη voilette της...
Προσπαθώντας να διακρίνει πιο καθαρά το πρόσωπο του.
Εκείνος...στεκόταν μπρός της..αμίλητος,σαν μια στιγμή, που ο χρόνος την κρατάει ακίνητη...σαν σταγόνα που έχει σταματήσει να κυλάει...πάνω στα τζάμια του άπειρου...
Τα βλέφαρα των ματιών του,είχαν μεταμορφωθεί σε πινέλα,προσπαθώντας να ζωγραφίσουν μέσα τους,αυτό το όμορφο πρόσωπο,που είχαν μπροστά τους,που αχνοφαίνονταν μέσα απ΄το δαντελένιο κάλυμμα.
Είχε μια μαγική λάμψη...ένα μυστήριο...μια αξεπέραστη γοητεία.
Τα κερασένια χείλη της..είχαν ανάψει μέσα του...ένα κολασμένο πάθος.
Φύξησε ένας δυνατός αέρας..και παρέσυρε τη βελούδινη ετόλ της Βαλερύ,στα λασπόνερα...αποκαλύπτοντας τις λευκές ωμοπλάτες της..που έμοιαζαν...να ανήκουν σε άγαλμα αρχαίας θεότητας.
Ο άγνωστος άνδρας την πλησίασε δειλά..δειλά...βυθίζοντας τη ματιά του..στις ίριδες των δικών της ματιών...
Η Βαλερύ...ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνά...όλο της το κορμί...
Έπειτα εκείνος...έβγαλε τη μαύρη καπαρντίνα που φορούσε και σκέπασε μ΄αυτή,τις μουσκεμένο πορσελάνινο κορμί της...
Δεν έλεγαν τίποτα...μοναχά τα μάτια τους ερωτοτροπούσαν ακατάπαυστα...
Οι ανάσες τους ...έσμιξαν σαν δυό φλόγες ...σ΄ένα αχόρταγο βαθύ και παθιασμένο φιλί...
Η έλξη που είχαν ο ένας για τον άλλον..ήταν ακατανίκητη...
Η μοίρα είχε ενώσει το μονοπάτι τους...(συνεχίζεται)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου