Ερωτικές και άλλες ιστορίες απ΄το ημερολόγιο της Lolita d' Amour

Ήσουν πάντα Εσύ (3)
Παρίσι 1930...
Οι καρδιές τους, χτυπούσαν δυνατά...ξέφρενα...ερωτικά...
Ο άγνωστος εκείνος άνδρας,έπιασε τη Βαλερύ απ΄τη μέση...
Εκείνη ακούμπησε το κεφάλι της, στους ώμους του,θαρρείς να έμοιαζαν...εκείνη τη στιγμή...με τα φτερά ενός αγγέλου...
Εκείνος της χαίδεψε στοργικά τα μαλλιά...πόσο είχε ανάγκη...αυτή την επαφή...
Το χάδι του...ένα άγγιγμα ανθρώπινο...μα και θεικό μαζί...
-Θα σε παρασύρω..-.της ψιθύρισε...-σ'ενα παραδεισένιο νησί..οι δυό μας,θα πλεύσουμε ως εκεί με πλοίο τη φαντασία μας.
-Τι λες έρχεσαι;...θα μ' ακολουθήσεις;
Η Βαλερύ χαμογέλασε..με νάζι...και αποκρίθηκε...
Ξεκινάμε...αρκεί να μου πείς..τ' 'ονομα σου...
-Ετιέν...με λένε...της είπε κοιτώντας την βαθιά μέσα στα μάτια, μ' ενα βλέμμα...
γεμάτο νόημα και φλογερές υποσχέσεις...
Εσένα;..τη ρώτησε έπειτα .. και εκεινος.
Βαλερύ...του απάντησε... με μια φωνή που ακούγονταν...σαν νότες αχαλίνωτων γυναικείων ορμονών...λίγο πρίν την έκρηξη, μιας ανεξέλεκτης υπερδιέργεσης...
Πιάστηκαν χέρι με χέρι και προχώρησαν μέχρι την πόρτα,ενός πρώην bistro..και απο εκεί ανέβηκαν στη σοφίτα όπου έμενε ο Ετιέν.
Τα αστέρια,ξεχύθηκαν σαν ασημένια γιορτινά φωτάκια, στον νυσταγμένο ουρανό του Παρισιού.
Έλαμπαν σαν μικρές σπίθες,διαπερνώντας το μικρό παράθυρο της σοφίτας.
Πάνω στο παλιό στρογγυλό τραπέζι, βρίσκονταν μια λάμπα που το φως της...σχημάτιζε τις φιγούρες των δυο εραστών στον τοίχο...σε μια σφιχταγκαλιασμένη σκιά...
Σαν μια τεχνοτροπία που κανένας καλλιτέχνης δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ποτέ...μονάχα ο Έρωτας μπορούσε...
Οι στιγμές σαν σμίλη...χάραζαν το πάθος... στα διψασμένα για ατέλευτη ηδονή κορμιά...
Όλες οι αισθήσεις ήταν εν πλω...είχαν ξεκινήσει για το ταξίδι της απόλαυσης...της ένωσης...σώματος και ψυχής...με προορισμό το δικό τους παραδεισένιο νησί...εκεί στο δικό τους κόσμο...
(συνεχίζεται)
Αnais Zolie














0