Λεκτικές Ερωτοτροπίες

Ήσουν πάντα Εσύ(7) Ο υπεύθυνος της γκαλερί...εξηγούσε στο κοινό...πως... το παλιό αυτό bistro...με την παλιά σοφίτα... εγινε στέγαστρο των έργων τέχνης που θαύμαζαν... Εκεί που κάποτε ο Ετιέν και η Βαλερί...έζησαν τον απόλυτο έρωτα... Κάτι ο πολύς κόσμος...κάτι μια αναπάντεχη ... ανεπιθύμητη συνάντηση, με μια ενοχλητική και εμμονική πρώην φιλενάδα...απ΄αυτές που θα'θελε να μην θυμάται καν, τον οδήγησαν στην σοφίτα την οποία είχε διαμορφώσει σε ατελιέ... -Φρεντερίκ...που πας ; -ακούστηκε ...να τον φωνάζει ο βοηθός του, βλέποντας τον, να ανεβαίνει τη σκάλα, που οδηγεί στη σοφίτα. Ο Σαμί...τρέχει προς το μέρος του, και του λέει... -Οι δημοσιογράφοι σε περιμένουν, για να δώσεις συνέντευξη, το ίδιο και τα περιοδικά, οι εφημερίδες, υπάρχει τόσος κόσμος που ήρθε για να σε γνωρίσει απο κοντά...και εσύ αποχωρείς χωρίς ούτε μια κουβέντα σε κανέναν ; -Απάντησε εσύ στους δημοσιογράφους...-είπε ο Φρεντερίκ  βαριεστημένα-...και κάτι άλλο Σαμί.....συνέχισε...ζήτησε συγνώμη εκ μέρους μου.....

Ήσουν πάντα Εσύ...(6) Η γκαλερί είχε γεμίσει απ΄το πλήθος του κόσμου,που με απέραντο θαυμασμό κοιτούσαν τα έργα αυτού του ταλαντούχου καλλιτέχνη... Αν και νέος στην ηλικία,κατάφερε μέσα σε λίγο καιρό να αναρριχηθεί στην κορυφή της επιτυχίας. Είχε αποκτήσει σχεδόν τα πάντα...γνωριμίες ,φήμη,χρήματα και ταξίδια σε μέρη που για άλλους φαντάζαν σαν άπιαστο όνειρο... Κι όμως...ένα αβάσταχτο κενό ...έμπαζε απ΄το παράθυρο της ψυχής του... Ρίγη μοναξιάς...διαπερνούσαν όλη του την ύπαρξη. Ένιωθε σαν τουρίστας...σε μια γεμάτη πλατεία,σε μια χώρα που ούτε εκείνος γνώριζε...που σε βγάζουν τα μονοπάτια της... Κ'όλο αναζητούσε τρόπους διαφυγής...πότε με τη φαντασία των έργων του, τη διέξοδο δηλαδή μέσα απ΄την τέχνη του,και πότε ταξιδεύοντας απο δω και απο εκεί,αναζητώντας εκείνο το κάτι άλλο,που θα τον έκανε πραγματικά ευτυχισμένο... Το περίεργο είναι ότι όλα τα γυναικεία πορτρέτα που ζωγράφιζε...είχαν πάντα το ίδιο πρόσωπο... Μιας γυναίκας που είχε σχηματιστεί στο μυαλό του...μια εικόν...