Eρωτικές και άλλες ιστορίες απ΄το ημερολόγιο της Lolita d' Amour

Ήσουν πάντα εσύ...(4)
Το φόρεμα της Βαλερύ γλίστρησε πάνω απ΄το αγαλματένιο κορμί της,σαν στάλα μεταξένιας βροχής,το ιβουάρ δαντελένιο κομπινεζόν της,διέγραφε όλες  τις θηλυκές της καμπύλες...σαν το λεπτό πινέλο του Μοντιλιάνι...πάνω στον καμβά...τη στιγμή που αποτύπωνε τις γραμμές του κορμιού της αγαπημένης του Ζαν...
Ο Ετιέν με μια δαγκωματιά έσκισε την τιράντα που έπεφτε ανέμελα...  στον ένα της ώμο...
Ήθελε εκείνη  την λευκή σαν νιφάδα χιονού σάρκα..να μην την αγγίζει τίποτα άλλο παρά μονάχα τα χέρια του...
Τα χείλη του...αχόρταγα ρούφηξαν κάθε πόντο της επιδερμίδας της...
Οι ανάσες τους..σαν ξαναμμένες απο έρωτα νότες...διαπερνούσαν τις γαλήνιες χαραμάδες της νύχτας, σ΄ένα αισθησιακό μπλούζ...με τα σώματα ενωμένα...βυθισμένα το ένα με το άλλο...σε μια τρικυμία των πόθων...
Με το άγριο πέλαγος του, να φουρτουνιάζει τα βελούδινα κύματα της...
Η ζύμωση του σώματος και της ψυχής...με τις αισθήσεις να περιπλανούνται...ελεύθερες μα και υποταγμένες...στην απόλαυση...στην κορύφωση της ηδονής...
Το ξημέρωμα έφτασε...Η αυγή μέσα απ΄την πάχνη της νεογέννητης μέρας...θαύμαζε τα σμιλεμένα απ' το πάθος κορμιά...
Έμοιαζαν σαν δυο  ευτυχισμένοι ναυαγοί ...στο δικό τους παραδεισένιο νησί...
(Η συνέχεια στο επόμενο...)
Anais Zolie